Voorthuizense Hannie Hald (85) is sinds 1 april 1994 vrijwilligster bij ENA, locatie Nieuw Avondrust . Al 30 jaar lang is ze een trouw en vast gezicht. En eigenlijk nog veel langer, want vóór ENA was ze ook al vele jaren betrokken bij Nieuw Avondrust. Als het aan Hannie zelf ligt, gaat ze nog ’n tijdje door maar de reuma in haar handen belet haar hierin.
Hoe het begon
Door het wonen en de zorg rondom een ‘tante’ (mevrouw Van Essen) in Nieuw Avondrust rolde de jonge Hannie Hald in het vrijwilligerswerk. Ze koestert nog altijd leuke, gekke herinneringen aan die tijd van ‘ma flodder’. Hannie is vanaf dat moment allerlei taken gaan doen en is niet meer gestopt: van mantelzorgtaken en koffieschenken tot het begeleiden van bingo & spelletjes en helpen bij de jaarlijkse bazaar. Niks was haar te gek.
Hannie heeft de liefde voor vrijwilligerswerk niet van een vreemde. “Mijn vader en moeder waren ook gericht op de buitenwereld, het helpen van de medemens. Mijn man en ik hebben het weer aan onze zonen doorgegeven. Die hebben ook allebei een groot hart. En de kleinkinderen zetten zich ook weer in voor de maatschappij. Ik nam mijn kleindochter Tara vroeger vaak mee naar Nieuw Avondrust. Ze hielp mee, kreeg een koekje, en liep vrolijk rond te huppelen. De bewoners vonden het prachtig.”
Leuke ontmoetingen
“De rommelmarkten heb ik ruim 30 jaar lang gedaan. Dat vond ik altijd zó leuk. Mijn man hielp ook mee en had echt ‘n neusje voor antieke spulletjes. Het leukst zijn de ontmoetingen. Je spreekt zoveel verschillende mensen. Het was ook altijd heel druk bij onze antiekkraam. Als ik terugkijk op mijn carrière al vrijwilligster zijn vooral de rommelmarkten een mijlpaal. Verder is ENA een fijne organisatie om voor te werken. Je krijgt absoluut waardering als vrijwilliger: alleen al elk jaar een kerstpakket en regelmatig vrijwilligersavonden. Dat is zo gezellig! Met andere vrijwilligers onderling is het ook altijd leuk geweest. Ja, het zijn fijne contacten en de band met anderen is goed. Het liep gewoon altijd vanzelf, ik had nooit problemen. En áls er iets was, wist ik precies dat ik bij Edith Waaijenberg terechtkon. Ik zou graag willen doorgaan, maar het optillen van de koffiepot en kopjes gaat niet meer. Vanaf nu ga ik dan maar lekker zitten en koffiedrinken bij Nieuw Avonrust in plaats van dat ik ga inschenken daar. Maar ze mogen me altijd bellen hoor als ze mensen tekortkomen”, vertelt Hannie enthousiast in haar zelfstandige woning, grenzend aan Nieuw Avondrust. Alleen een glazen gang scheidt de panden.
Vervelen is sowieso geen optie voor de actieve Hannie. Zo gaat ze elke vrijdag met een vriendin naar een creatieve activiteit in De Voorde. Ook pakt ze nog regelmatig de fiets. En ze draait haar handen niet om voor haar eigen huishouden, een boodschapje doen en het koken van haar maaltijd.
Wat is er vooral veranderd in al die jaren?
“De kamers van toen zijn niet te vergelijken met nu. De kamers waren heel eenvoudig en klein, écht hokjes met een bed erin. Ik herinner me dat mensen in de rij stonden om te douchen. Nu zijn de mensen zelfstandiger en hebben een eigen badkamer. Op dat gebied is er veel veranderd.” En wat is tot slot een uitdaging geweest? “Ik denk dan aan de nieuwbouw van jaren geleden. Heel Nieuw Avondrust ging ongeveer plat. Daar kwam heel veel bij kijken hoor. Dat was geen makkie toen. Maar met elkaar en alle vrijwilligers erbij is het gelukt”, eindigt Hannie Hald.